Ο Τάσος Δήμ. Φωτόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1950 όπου τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του παράλληλα με μουσικές σπουδές. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου.

Από το 1980 υπήρξε ο άμεσος συνεργάτης του ονομαστού μουσικού, μουσικολόγου και λαογράφου Σίμωνα Καρά. Αναδιοργάνωσε τη μουσική σχολή του Σίμωνα Καρά και δίδαξε σε αυτή πάνω από 20 χρόνια τα μαθήματα της θεωρίας της ελληνικής μουσικής, βυζαντινή μουσική και δημοτικό τραγούδι. Ίδρυσε το παιδικό τμήμα της Σχολής του Σίμωνα Καρά και την παιδική – νεανική χορωδία του.

Το 2000 μαζί με άλλους συνεργάτες του Σίμωνα Καρά ίδρυσε τον Όμιλο Ελληνικών Τεχνών όπου συνεχίζει να διδάσκει παραδοσιακή Ελληνική Μουσική, να οργανώνει συναυλίες, να εκδίδει βιβλία, CD, DVD κλπ. Έχει συγγράψει τα βιβλία: Μουσική Προπαιδεία για Παιδιά-2006, Ελληνική Πολυηχία-2008, Λειτουργικά Κατ’ ήχον-2010.

Ο Χαράλαμπος Γιαννόπουλος γεννήθηκε το 1946 στο χωριό Κερασιά Καλαβρύτων. Ασχολείται με τη μουσική παίζοντας κλαρίνο, φλογέρα, λαούτο και τραγουδώντας παραδοσιακά τραγούδια  του τόπου μας όπως τα έζησε και τα γεύθηκε ανάμεσα σε απλούς ανθρώπους του χωριού.

Το 1966 αφού είχε βιώσει ήδη στον τόπο καταγωγής του την παράδοση ήρθε στην Αθήνα και έγινε μαθητής στο κλαρίνο κοντά στους μεγάλους λαϊκούς πρακτικούς οργανοπαίκτες Τάσο Χαλκιά και Σίμο Κυριακάτη.

Το 1972 γνώρισε τον αείμνηστο μουσικοδιδάσκαλο Σίμωνα Καρά όπου εμπλούτισε θεωρητικά τις μουσικές του γνώσεις μαθαίνοντας βυζαντινή μουσική. Εκεί έμαθε για το ήθος και το ύφος της παραδοσιακής μουσικής καθώς και την προσφορά του δημοτικού τραγουδιού στο έθνος.

Επί τριάντα χρόνια υπήρξε συνεργάτης του δασκάλου της εθνικής μας μουσικής Σίμωνα Καρά συμμετέχοντας και παίζοντας κλαρίνο και φλογέρα σε διάφορες εκδηλώσεις, εκπομπές, ηχογραφήσεις του Συλλόγου προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής καθώς και διδάσκοντας κλαρίνο και φλογέρα στη σχολή του.

Έχει βραβευθεί με το πρώτο βραβείο φλογέρας στην εκπομπή της ΕΡΤ1 «ΝΑ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ», με το πρώτο βραβείο κλαρίνου στον Πανπελοποννησιακό διαγωνισμό στα Λαγκάδια Γορτυνίας, με πρώτο βραβείο κλαρίνου στο διαγωνισμό που διοργάνωσε το ΙΔΡΥΜΑ ΖΗΣΗ στο Χαλάνδρι Αττικής.

Έχει συνεργαστεί με διάφορα μουσικοχορευτικά συγκροτήματα και τραγουδιστές όπως το Λύκειο Ελληνίδων, την Καίτη Καρεκλά Φραγκιαδάκη, το Χρήστο Πανούτσο, το Χρόνη Αϊδονίδη, τη Δόμνα Σαμίου, την Άννα Νόνη Μανιάτη, τον Παναγιώτη Μυλωνά και με πολλούς άλλους παραδοσιακούς τραγουδιστές και συλλόγους. Έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας με τη συμμετοχή του σε διεθνή φεστιβάλ του εξωτερικού ως μέλος παραδοσιακών συγκροτημάτων.

Στις μουσικές συμμετοχές του επιλέγει αυστηρά το ρεπερτόριο του κρατώντας ανόθευτο το ήθος και το ύφος της μουσικής μας παράδοσης.

Σήμερα και μετά την απώλεια του μουσικοδιδάσκαλου Σίμωνα Καρά, δημιούργησε μαζί με τον Τάσο Φωτόπουλο και άλλους μαθητές του τον ΟΜΙΛΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ όπου παραδίδει μαθήματα κλαρίνου, φλογέρας και δημοτικού τραγουδιού στην Σχολή του Ομίλου.

Ασχολείται με την καταγραφή και την αναπαραγωγή των δημοτικών τραγουδιών της ιδιαίτερης πατρίδας του και έχει κυκλοφορήσει δύο CD με τίτλο «Θα κάνω τ΄ άστρα να ραγούν» και «Παλιοί μου χρόνοι και καιροί».

Ο Κωνσταντίνος (Κώστας) Φωτόπουλος του Αναστασίου, γεννήθηκε στην Αθήνα και από παιδί σπούδασε μουσική στο Σύλλογο προς Διάδοση της Εθνικής Μουσικής του σπουδαίου μουσικού και λαογράφου Σίμωνα Καρά με δάσκαλο τον ίδιο και τον πατέρα του Τάσο Φωτόπουλο.

Παράλληλα, σπούδασε πνευστά όργανα (φλογέρα, κλαρίνο) με τον φημισμένο λαϊκό οργανοπαίχτη Χαράλαμπο Γιαννόπουλο στο σύλλογο του Σίμωνα Καρά και λαούτο με τον αείμνηστο δεξιοτέχνη Χρήστο Ζώτο. Τέλος σπούδασε μπουζούκι με τον Μιχάλη Βαρτάλη.

Η πρώτη του εμφάνιση ως μουσικού έγινε σε εκπομπές της ΕΡΤ, ενώ ήταν ακόμα μαθητής Γυμνασίου και έκτοτε έχει εργαστεί ως επαγγελματίας μουσικός σε συναυλίες, πανηγύρια, χορευτικές εκδηλώσεις, μουσικές σκηνές και αλλού.

Κατέχει πτυχίο και δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής και διδάσκει θεωρητικά και πρακτικά Ελληνική Μουσική (Βυζαντινή μουσική, δημοτικό τραγούδι) καθώς και τα μουσικά όργανα κλαρίνο, φλογέρα, λαούτο και μπουζούκι.

Το 2000, μετά το θάνατο του Σίμωνα Καρά, ίδρυσε μαζί με τους δασκάλους του και άλλους καλλιτέχνες τον Όμιλο Ελληνικών Τεχνών, ο οποίος συνεχίζει το έργο του Σίμωνα Καρά.

Ως ηχολήπτης έχει επιμεληθεί τα CD του Ομίλου και άλλων καλλιτεχνών ελληνικής μουσικής.

Ο Λουρίδας Θεοφάνης (Φώτης) του Αλεξάνδρου γεννήθηκε στον Υμηττό το έτος 1952. Σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου του Μιλάνου. Από τα νεανικά του χρόνια ασχολήθηκε με διάφορα είδη μουσικής (κλασική, ροκ, μπλουζ, κάντρυ) καθώς και με την κιθάρα (κλασική, ακουστική, ηλεκτρική) και συμμετείχε σε διάφορα μουσικά γκρουπ της εποχής.

Στη συνέχεια το ενδιαφέρον του στράφηκε περισσότερο προς την ελληνική λαϊκή μουσική, κυρίως το ρεμπέτικο και Σμυρναίικο τραγούδι και τα αντίστοιχα όργανα (μπουζούκι, τζουράς, μπαγλαμάς) και συμμετείχε σε διάφορες κομπανίες.

Τέλος σπούδασε την ελληνική και βυζαντινή μουσική στη σχολή του Σίμωνα Καρά και πήρε το πτυχίο της Βυζαντινής μουσικής.

Μελέτησε τόσο την εκκλησιαστική μουσική, όσο και το παραδοσιακό-δημοτικό τραγούδι και τα αντίστοιχα όργανα (ούτι, πολίτικο λαούτο, ταμπουρά, κανονάκι) κοντά σε καταξιωμένους παραδοσιακούς δασκάλους. Εκτός από την μελέτη των οργάνων ασχολήθηκε και με την τέχνη της κατασκευής τους και με τις οδηγίες σπουδαίων ελλήνων οργανοποιών, έχει κατασκευάσει έναν αρκετά σημαντικό αριθμό παραδοσιακών οργάνων και έχει αποκτήσει σχετική πείρα.

Είναι μέλος του Δ.Σ. του Ομίλου Ελληνικών Τεχνών, που σκοπό έχει την διάσωση και διάδοση της γνήσιας ελληνικής μουσικής παράδοσης και γενικότερα των παραδοσιακών ελληνικών τεχνών και διδάσκει μουσική θεωρία, ούτι, ταμπουρά, πολίτικο λαούτο (λάφτα), κανονάκι καθώς και στοιχεία οργανοκατασκευής στους μαθητές του.

Ο Γιώργος Χατζηπέτρος κατάγεται από μουσική οικογένεια (είναι 5ης γενιάς μουσικός) και από έξι χρονών παίζει σαντούρι. Σε ηλικία οκτώ ετών άρχισε βιολί στο Εθνικό Ωδείο με την καθηγήτρια Ξένη Παπαχαλκίτη – Έμνερ και συνέχισε στο Ωδείο Αθηνών με καθηγήτρια την Ε. Μπουστίντουη και στο Ωδείο Πατρών με καθηγητή τον Ακ. Καϊμάκη.

Είναι κάτοχος των παρακάτω μουσικών τίτλων : Δίπλωμα Βιολιού, Πτυχίο Πιάνου, Κλασσικής κιθάρας, Ακορντεόν Ωδικής, Αρμονίας, Αντίστιξης, Φυγής και Δίπλωμα Σύνθεσης με καθηγητή το Γεώργιο Σκλάβο και στο πιάνο την Ιωάννα Οικονομοπούλου. Στην κλασσική κιθάρα το Γεράσιμο Μηλιαρέση και στο ακορντεόν τον Κώστα Βαφειάδη.

Από το 1966-2007 εργάστηκε σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια, καθώς και σε διάφορα Ωδεία. Σαν σολίστ τόσο στο Βιολί όσο και σε Σαντούρι συμμετείχε σε συναυλίες στην Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία, Σουηδία και Αυστραλία.

Συμμετέχει σε πληθώρα δισκογραφικών εργασιών.

Είναι συνεργάτης του Ομίλου Ελληνικών Τεχνών και διδάσκει αφιλοκερδώς σε μικρούς και μεγάλους μαθητές όργανα της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής.

Ο Γιάννης Πίππας γεννήθηκε στην Άνδρο το 1950, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα, ενώ συνέχισε τις Γυμναστικές του σπουδές στην Αθήνα. Γιος ιερέα, από τα παιδικά του χρόνια ήρθε σε επαφή ως ιεροψάλτης με την Εκκλησιαστική Γραμματεία.

Την περίοδο 1969-1973 φοίτησε Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κοντά σε κορυφαίους δασκάλους: το φιλόλογο Γιάννη Κακριδή, τον αρχαιολόγο Μανόλη Ανδρόνικο, το φιλόσοφο Αύγουστο Μπαγιόνα, τον ομηριστή Δημήτρη Μαρωνίτη, τον ιστορικό Απόστολο Βακαλόπουλο, το νεοελληνιστή Γ.Π. Σαββίδη και άλλους.

Το 1977 διορίσθηκε ως φιλόλογος καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, στην οποία υπηρέτησε, πάντοτε ως μάχιμος εκπαιδευτικός, μέχρι το 2011.

Το 1998 άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα Βυζαντινής Μουσικής και Δημοτικού Τραγουδιού στο «Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής» του Σίμωνος Καρά με δάσκαλο τον Τάσο Φωτόπουλο, με τον οποίο συνεχίζει να συνεργάζεται μέχρι σήμερα στον «Όμιλο Ελληνικών Τεχνών».

Πήρε μέρος σε πολλές μουσικές εκδηλώσεις όπως στο κινηματοθέατρο «Παλλάς» στη μνήμη του Σίμωνος Καρά (1999), στον αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά, στο θέατρο «Δόρα Στράτου», στον Όμοδο της Κύπρου, στο χωριό Bucheri της Σικελίας, στο Λογγανίκο του Μυστρά, στο «Θέατρο Βράχων» του Βύρωνα, στο «Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων» στην Πλάκα, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Χολαργού κ.α.

Ασχολείται με ιστοριοδιφικές έρευνες σχετικές με την ιδιαίτερή του πατρίδα, την Άνδρο και αρθρογραφεί στο περιοδικό «Νήσος Άνδρος» και στις τοπικές ανδριώτικες εφημερίδες.

Τα τελευταία χρόνια διδάσκει στον «Ομιλο Ελληνικών Τεχνών» την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, με έμφαση στη Βυζαντινή Ιστορία, στην Πατερική Γραμματεία και στην ερμηνεία της Εκκλησιαστικής Υμνολογίας. Επίσης ασκεί καθήκοντα ιεροψάλτη, στον Άγιο Γεώργιο Μακρυγιάννη, παρεκκλήσιο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών μέσα στο χώρο του Μουσείου Ακροπόλεως.

Η Φραντζέσκα Αλεξάνδρου γεννήθηκε στον Πειραιά. Τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη. Δούλεψε για πρώτη φορά το 1955 στην Θεσσαλονίκη με τον Τζ. Καρούσο στον «Οθέλλο» του Σαίξπηρ.

Σ’ αυτά τα σα­ράντα χρόνια, εργάστηκε για δύο χρόνια με το Εθνικό Θέατρο («Νύχτα στη Με­σόγειο», «Τέσσα η πιστή καρδιά», «Ιφιγένεια η εν Ταύροις», «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι», «Θεσμοφοριάζουσες», «Λυσιστράτη»). Με τον Τζ. Καρούσο συνεργάστηκε επίσης στη «Λουΐζα Μίλλερ» του Σίλλερ, με το Θέατρο Κοτοπούλη «Λυσσασμένη Γάτα» του Τεν. Ουίλλιαμς, με την Αντιγόνη Βαλάκου. «Μια τίμια γυναίκα» και «Η Κληρονόμος». Με τον Αλέκο Αλεξανδράκη συνεργάστηκε για πέντε χρόνια στα έργα «To πρώτο χάδι», «Μια ιστορία του Ιρκούτσκ», «Το σινικό τοίχος», «Ήταν όλοι τους παιδιά», με την Έλλη Λαμπέτη. «Η μικρή μας πόλη» του Θ. Ουάιλντερ, με τον Δημήτρη Μυράτ «Υπόθεση Nτρέυφους», με τους Κατ. Βασιλάκου – Θαν. Μυλωνά, «Ξυπόλητη στο πάρκο» του Νη’λ Σάιμον και «Το ημερολόγιο της Άννα Φρανκ» των Γκούντριχ – Χάκετ, με το θίασο Νέα Πορεία «Παραμύθι χωρίς όνομα» του Ι. Καμπανέλλη, με το θίασο Πορεία – Αλέξη Δαμιανού «Κόκκινα Φανάρια» του Γαλανού. με τους Β. Κύρου – Σ. Στρατηγό – Γ. Ευαγγελίδη «Η κυρία έxει νεύρα», με τους Γ. Σκούρτη – Γ. Μεσσάρη «Η απεργία» του Γ. Σκούρτη, με την Τζένη Ρουσσέα «Η διαβολεμένη μυλωνού» του Αλ. Κασσόνα, με τη ΣΤΟΛ στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη.

Επίσης, για τρεις θεατρικές περιόδους εμφανίστηκε σε επιθεωρήσεις. Ακόμα, συνεργάστηκε με τον θίασο Ανδρεάδη­ Σταυρολέμη στο έργο «Τζων Ντάνβερς» Και με τον Κ. Λειβαδέα «Ορέστης» του Ευριπίδη. Με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας «Ο μπαμπάς ο πόλεμος» του Ι. Καμπανέλλη και «Ο γάμος της Αντιγόνης» της Κ. Βέργου, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων «Σπασμένη Στάμνα» του Κλαϊστ, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης «Ταρτούφος» του Μολιέρου. Με το θίασο του Σπύρου Παπαδόπουλου έπαιξε στο «Ξύπνα Βασίλη» του Δημ.Ψαθά και με το ΔΗ.ΠΕ.θΕ. Κομοτηνής έχει ξανασυ­νεργαστεί στα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Λ. Γιαλαμά – Κ. Πρετεντέρη, «Ταρτούφος» του Μολιέρου. «Αυλή των θαυμάτων» του Ι. Καμπανέλλη. «Λεπρέ­ντης» του Μιχ. Χουρμούζη. «Βεντάλια» του Κ. Γκολντόνι. «Παραμύθι χωρίς όνομα» τou Ι. Καμπανέλλη. Έχει εμφανιστεί σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.

Η Φρούντζου Καλλιρρόη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Τελείωσε το τμήμα της Ελληνικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και το τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Από το 2000 διδάσκει στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Σπούδασε την Ελληνική Βυζαντινή Μουσική αρχικά στη Σχολή του Σίμωνα Καρά και κατόπιν στον Όμιλο Ελληνικών Τεχνών με δάσκαλο τον Τάσο Φωτόπουλο.

Από το 2008 έχει αναλάβει τη λειτουργία του παιδικού τμήματος ελληνικής μουσικής διδάσκοντας μουσική θεωρία, δημοτικό τραγούδι (χορωδία) και βυζαντινή μουσική, προσπαθώντας να γνωρίσει στους μικρούς μαθητές πέραν της μουσικής και τις κοινωνικές και ηθικές αξίες της παραδοσιακής ζωής.

Έχει συμμετάσχει σε πολλές μουσικές εκδηλώσεις του Ομίλου ως τραγουδίστρια δημοτικών τραγουδιών με έμφαση στο στεριανό τραγούδι. Παίζει τουμπελέκι.

Ο Γιώργος Κιούσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Σπούδασε τον τριετή κύκλο μαθημάτων στη σχολή “Ζωγραφείον Εικόνων” του αγιογράφου Δημ. Χατζηαποστόλου και εργάστηκε μαζί του στην ιστόρηση διαφόρων Ι. Μονών και ενοριακών ναών. Αγιογραφεί φορητές εικόνες και τοιχογραφίες (Ι.Μ. Αγίας Φωτεινής και Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου Προδρόμου στην Ύδρα, Ι.Ν. Βοιωτών Αγίων και Ι. Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Βοιωτία, Ι. Μ. Χοζεβά).

Έχει διδάξει την τέχνη της φορητής εικόνας στα τμήματα αγιογραφίας των Ι. Ναών Μεγάλης Παναγίας – Αγ. Δημητρίου Θηβών και Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας Ηλιουπόλεως.

Η Νότα (Παναγιώτα) Καλτσούνη κατάγεται από το Βασιλικό Πωγωνίου Ιωαννίνων. Έχει ένα γιο, τον Απόστολο. Εργάστηκε στο Υπουργείο Οικονομικών – Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και παράλληλα ασχολήθηκε με το Δημοτικό τραγούδι και τους παραδοσιακούς χορούς. Τα πρώτα μουσικά ακούσματά της προέρχονταν από τον πατέρα της Αποστόλη, ο οποίος έπαιζε τζαμάρα και τραγουδούσε πωγωνήσιους σκοπούς. Αργότερα μυήθηκε στις τεχνικές του πολυφωνικού τραγουδιού από την Ανθούλα και τον Βαγγέλη Κώτσου με την ένταξή της στο πολυφωνικό συγκρότημα Κτισμάτων Πωγωνίου. Καθοριστική για τη βελτίωση της μουσικής της παιδείας ήταν η μαθητεία της στη «Σχολή Εθνικής Μουσικής» και στον «Όμιλο Ελληνικών Τεχνών». Εκεί με δασκάλους τον Σίμωνα Καρά και τον Τάσο Φωτόπουλο μελέτησε βυζαντινή μουσική και Δημοτικό τραγούδι. Επιπρόσθετα: (α) παρακολούθησε εκπαιδευτικά προγράμματα στο «Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων» (β) μαθήτευσε στη χοροθεατρική ομάδα «Χορορροές» της Σοφίας Σπυράτου, όπου έμαθε τουμπερλέκι από τον δεξιοτέχνη των κρουστών Μιχάλη Κλαπάκη και (γ) φοίτησε στη «Μουσική Στέγη του Πόντου», στην οποία διδάχτηκε από τον Μιχάλη Καλιοντίδη ποντιακή λύρα και τραγούδι. Μάλιστα, στην προσπάθειά της να εμβαθύνει στη μικρασιάτικη μουσική παράδοση, τον Ιούλιο του 1993 ταξίδεψε για έρευνα στον Πόντο και στην Καππαδοκία.

Η Νότα ασχολήθηκε ευρύτερα με τη μουσικοχορευτική παράδοση, κυρίως της Ηπείρου. Η συστηματική ενασχόλησή της με τους παραδοσιακούς χορούς άρχισε με την ένταξή της στον όμιλο «Ορφεύς», τον οποίο ίδρυσε η Κασσιανή Δικαιουλάκου, κορυφαία χορεύτρια του θεάτρου της Δόρας Στράτου. Ακόμη, συμμετείχε με το Λύκειο Ελληνίδων Αθηνών, με σκηνοθέτη τον δάσκαλο Λευτέρη Δρανδάκη, σε μουσικοθεατρικές εκδηλώσεις στο Ηρώδειο, στο αρχαίο θέατρο Καλαμάτας κ. α. Τον Ιούνιο του 1994 τραγούδησε στο Μέγαρο Μουσικής με τη Δόμνα Σαμίου και το πολυφωνικό συγκρότημα Κτισμάτων Πωγωνίου στο μεγάλο οδοιπορικό του ελληνικού τραγουδιού με τον τίτλο «και με το φως και με τον θάνατο ακαταπαύστως», μια μουσική εκδήλωση που είχε σκηνοθετήσει ο Κώστας Γαβράς. Τέλος, έλαβε μέρος στην τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας του 2004 με το τραγούδι «Πέρδικα και περιστέρα» που συνέθεσε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου.

Το CD που κυκλοφορεί δεν αποτελεί την πρώτη παρουσία της Νότας Καλτσούνη στη δισκογραφία. Το 1979 συμμετείχε με το καλλιτεχνικό όνομα «Βασιλικιώτισσα» στον δίσκο του Δημήτρη Βάγια «Ηπειρώτικοι Καϋμοί». Ακόμη, τραγούδησε στα CD του Λάκη Χαλκιά «Τα 36 τραγούδια της Ηπείρου» (2005 – 2006) και «Μνήμες της ξενιτιάς. 12 Δημοτικά τραγούδια της Ηπείρου» (2011). Επίσης, συμμετείχε στο δισκογραφικό έργο της Ελένης Δήμου «Ήπειρος της πεντατονίας». Συγκεκριμένα, μελοποίησε και απέδωσε το ρόλο της μάνας στην παραλογή «Του Νεκρού Αδελφού».

Εκτός τούτων, τραγούδησε σε πολλές εκδηλώσεις με τη συνοδεία κορυφαίων μουσικών της Ηπείρου (Πετρο -Λούκα, Γρηγόρη Καψάλη, Νίκου Φιλιππίδη, Γιώργου Κωτσίνη, Αλέξανδρου Αρκαδόπουλου, Σωτήρη Δέση, Βασίλη Παπαγεωργίου, Αντώνη Κακούρη, Χρήστου Γκίζιου) και της Πελοποννήσου (Χαράλαμπου Γιαννόπουλου και Κώστα Φωτόπουλου). Επιπρόσθετα, συνεργάστηκε με το μουσικό σχήμα «Κρούω και Άδω» του Γεράσιμου Σιάσου, με το οποίο απέδωσε συνοδεία κρουστών ηπειρώτικα τραγούδια της ξενιτιάς.

Η μουσική δράση της Νότας επεκτάθηκε και στο εξωτερικό. Δίδαξε πολυφωνικό ηπειρώτικο τραγούδι στη Γαλλία –Νορμανδία. Ακόμη, τον Σεπτέμβριο του 2016, με τον σκηνοθέτη Κ. Βάντζο, τον Β. Κώτσου και τον Ν. Μενουδάκη, ερμήνευσε στο Park Avenue Armory της Νέας Υόρκης ηπειρώτικο μοιρολόι, για το έργο της Taryn Simon (an occoupation of loss – ο θρήνος της απώλειας) και τον Σεπτέμβριο του 2019 στο Λονδίνο με το ίδιο έργο.

Αποδεικτικό στοιχείο της ενεργητικότητας της Νότας αποτελεί και το γεγονός ότι είναι μέλος ποικίλων συλλόγων: (α) του ποντιακού συλλόγου «Σέρρα», (β) του «Ελληνικού Κέντρου Λαογραφικών Μελετών», (γ) της «Παν. Ένωσης Δασκάλων Δημοτικών Χορών» και (δ) του «Ομίλου Ελληνικών Τεχνών». Επίσης, ίδρυσε το πολυφωνικό σχήμα «Τ’ Αϊταίρια» και την «Αντιγόνεια» με τον Νίκο Ζώκο καθώς και την παιδική χορωδία από το 2014 «Βασιλικά Τσαραπλανά». Τέλος, διδάσκει ηπειρώτικο και πολυφωνικό τραγούδι στο Εθνομουσικολογικό «Ίδρυμα Π. Ζήση».

Παύλος Παπανότης
Φιλόλογος-συγγραφέας

Η Μαρία Κοτσίρη γεννήθηκε στην Αθήνα (1967). Είναι κόρη του Λάμπρου Κοτσίρη και της Αγγελικής – Φρατζέσκας Αλεξάνδρου γνωστών ηθοποιών. Ασχολείται επαγγελματικά με την μουσική από μικρή, πότε τραγουδώντας, πότε παίζοντας κάποιο μουσικό όργανο.

Σταθμός στην μουσική της πορεία η συνάντησή της με την Δόμνα Σαμίου απ’ την οποία διδάχτηκε παραδοσιακό τραγούδι στο Μουσείο λαϊκών οργάνων, Φοίβου Ανωγιαννάκη, στην Πλάκα.

Στην Σχολή του Σίμωνα Καρά παρακολούθησε μαθήματα Βυζαντινής μουσικής από τον δάσκαλό της Αναστάσιο Φωτόπουλο, τον οποίο ακολούθησε και στον Όμιλο Ελληνικών Τεχνών.

Έκτοτε συνεργάζεται με τον Όμιλο Ελληνικών Τεχνών διδάσκοντας, σε χορωδία, παραδοσιακό τραγούδι.

Το ρεπερτόριό της απαρτίζεται από πλήθος τραγουδιών, απ’ όλα τα μέρη του ελλαδικού χώρου.

‘Έχει κυκλοφόρησε CD με παραδοσιακά τραγούδια που ερμηνεύει η ίδια με συνοδεία παραδοσιακής ορχήστρας:

• Σαν τ΄ άγρια πουλιά
• Καλήν εσπέραν άρχοντες
• Μαρία και φίλοι

Με τον σύζυγό της, μουσικό Κωνσταντίνο Καραμήτρο, έχει περιοδεύσει σε χώρες της Ευρώπης παίζοντας κυρίως αυτοσχεδιαστική μουσική.

Έχει συμμετάσχει σε συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και αφηγήσεις παραμυθιών.

Ελένη Φωτοπούλου του Αναστασίου

Σκηνοθέτης και σεναριογράφος, γεννήθηκε το 1988 στην Αιδηψώ Ευβοίας. Με καταγωγή από Μεσσηνία, κατοικεί και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει σκηνοθεσία στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Έχει επίσης μουσικές  σπουδές στην σχολή του ΣΙΜΩΝΑ ΚΑΡΑ και εν συνεχεία στον ΟΜΙΛΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ.

Από το 2016 συνεργάζεται ως σκηνοθέτης με τον ΟΜΙΛΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ σε όλες τις θεατρικές του παραστάσεις μέχρι σήμερα.  Έχει σκηνοθετήσει τα έργα:

• Το βλογημένο μαντρι του Φώτη Κόντογλου (2016)
• Ντελησυφέρω του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (2017)
• Εικόνες του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη (2019)
• Πεποικιλμένη του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (2021)

Το ενδιαφέρον της στρέφεται στην θεατρική διασκευή και παρουσίαση στο κοινό ελληνοκεντρικών έργων της λογοτεχνίας μας.